Circulair (ver)bouwen
De verbouwingen van de oude schoolgebouwen tot 23 woonunits zijn gestart begin 2020 en worden in 2021 afgerond. De overige twee units worden later verbouwd. Momenteel liggen de hopen tegels, die gerecupereerd werden uit de klaslokalen, opgestapeld in de tuin. Uit de kerk werden bakstenen gehaald, en ook de biechtstoelen konden ze niet zomaar laten verkommeren. “We weten nog niet goed wat we ermee gaan doen, maar ze zijn veel te mooi om weg te gooien,” zegt bewoner Leander.
Recupereren in plaats van platwalsen
In 2020 ontmoetten we bewoners Paule, Xaveer, Marc, Joke, Nadine, Leander en Katrien. Ze zitten in de tuin van wat binnenkort hun nieuwe thuis wordt. Deze groep pakt het niet op de traditionele manier aan, zoveel is duidelijk. “Normaal gezien gooit een projectontwikkelaar alles plat en begint dan opnieuw,” zegt Xaveer. In ons geval worden de gebouwen behouden en nieuwe delen bijgebouwd. “Enerzijds zijn er sommige buren die dat niet goed snappen omdat ze de gebouwen niet mooi vinden. Anderzijds zijn er ook buren die hier nog naar school gingen en blij zijn dat het blijft staan”, concludeert Xaveer.
De bedoeling is om zoveel mogelijk van het bestaande karakter van het gebouw te behouden. Door beschadigingen te herstellen, in plaats van af te breken, blijft de basisarchitectuur uit de jaren 20 zichtbaar. De site heeft immers een hoge historische waarde. “De kerk dateert van 1925. Binnen 5 jaar kunnen we ons 100-jarig bestaan vieren,” lacht Leander. Paule, die zelf nog les gaf in de school, bevestigt dat de groep een vervolg breit aan deze plaats met een rijk verleden: “In de geschiedenis staan, zo noem ik dat.”
"Ik werk graag met mijn handen, maar ik miste het sociaal contact, het delen. Het geeft meer energie om zo’n dingen samen te doen."
Tenslotte pakt de groep nieuwe bewoners niet alleen de verbouwingen op een circulaire manier aan. Ook voor de inrichting en uitrusting van gemeenschappelijke delen kiezen ze zoveel mogelijk voor tweedehandsmateriaal of zelfgemaakte meubels uit gerecupereerd hout. De groep organiseerde al vele werkzaterdagen met iedereen die de handen uit de mouwen wil steken. “Ik werk graag met mijn handen, bijvoorbeeld in mijn huidige tuin,” legt Marc uit. “Maar ik miste het sociaal contact, het delen. Het geeft meer energie om zo’n dingen samen te doen.”
Lees verder over Gumm cohousing: een plek voor natuur en biodiversteit, zuinig met duurzame energie, het delen van ruimtes en materiaal.