Mechelen 2050 volgens Chris
Hoe ziet Mechelen eruit in 2050?
1990: ik woon in Mechelen
2015: ik verhuis naar appartement in Mechelen
2050: ??????????????????
Hoe ziet Mechelen eruit in 2050? Na het lezen van de klimaatneutraalkrant, ga ik daar toch wel eventjes bij stilstaan.
Ik ben terecht gekomen op het 8ste verdiep, een groot dakterras, zicht op de toren Sint Rombouts, in al zijn pracht en praal, vanuit iedere kant in mijn living te bewonderen.
En, ook ik ben, zoals iedere stadsmens tegenwoordig, begeesterd om een stukje groen tot leven te brengen, tussen mijn grijs–rode dakenpanorama.
En ja hoor, 2016: ik hou mij beperkt tot 1 tomatenplant, 1 courgetteplant, en 1 sla. Het resultaat is nogal rap duidelijk: de verwachte rode vruchten voor in de spaghettisaus blijven koppig groen, en de gele bloemen geraken niet verder dan verschrompelde worstjes, echt niet klaar om in de soep te doen, en dat ene groene slablaadje is een heerlijkheid op het menu van de slakken.
Hoe ziet het eruit in 2050? Mijn ene tomatenplant is een haag geworden, die ook dienst doet als zonnescherm, mijn courgetteplant heeft een volle diepvriezer met courgettesoep opgebracht, en mijn beperkte selectie heeft zich uitgebreid tot wortels, rode biet, rabarber, aardbeien. En zowel mijn buur links, als mijn buur rechts, hebben alsmaar kleiner boodschappenlijstjes nodig, ze kunnen net zoals ik, hun dagelijks menu plukken.
En, alzo 2017: er wordt meer en meer gesproken over het belang van de bijen, en insecten. Misschien moet ik maar eens een selectie maken van bloemen die bijen en vlinders aantrekken. Ik zet mijn eerste pot lavendel, margrietjes, buddleia in pot.
Hoe ziet het eruit in 2050? Ook mijn buren (links, rechts, onder, en aan de overkant..) hebben een pallet van verschillende kleuren en geuren, ik kan het ruiken tot bij mij. En als ik heel goed luister, hoor ik het gezoem van zwermen, vliegende vleugeltjes, en proef de honing op mijn boterham.
En dan, 2018: mijn kleinkind leert zwemmen. Terwijl hij de eerste beginselen van drijven te pakken heeft, en het plezier er van begint te voelen, tel ik mijn baantjes. Iedere keer opnieuw, ben ik verbaasd hoe erg de chloorgeur mee naar het wasmachine wordt gedragen.
Hoe ziet het eruit in 2050? Mijn achterkleinkind leert zwemmen, in de opengemaakte watertjes, waar ons Mechelen zo rijk aan is. Het is heerlijk om te zien dat de woensdagnamiddag overspoeld wordt door de kinderen, die 's morgens hun zwemgerief in hun boekentas meegenomen hebben, en zonder chloorgeur naar huis gaan. Op verschillende plaatsen wordt er terug gevist. De naam vismarkt krijgt een andere betekenis..
En, ja, 2019: na weloverwogen voor en nadelen te bekijken, besluit ik mijn auto te verkopen, maar mijn vrijheid wil ik wel behouden, dus ik sluit mij aan bij Cambio, autodelen.. Gezien ik zelf al wel eens kan vloeken op het overtolllige lawaai, van al die voortbewegende mobielen, volg ik een cursus rijden met electrische wagen, en sta wel versteld, hoe dikwijls ik voetgangers opzij zie springen, om mij, geruisloos, te laten passeren.
Hoe ziet het eruit in 2050? wat een zaligheid: die stilte die boven de stad hangt, nu ieder bewegend voertuig, fiets of auto, of bus, een weg door de straten, baant, zonder lawaai.
En, toch, 2020: mijn leeftijd gebiedt mij om de realiteit te aanvaarden: de temperatuur uit mijn omgeving lijkt, ondanks de klimaatopwarming, meer en meer koud te worden, dus ik beslis, in samenspraak met de mede-eigenaars het dak volledig te bedekken met zonnepanelen.
Hoe ziet het eruit in 2050? ik kijk rond, en heel de skyline van Mechelen is één groot zonnepanelenpark, zoals het nieuwe woord duidelijk maakt. Het geeft een heel ander zicht, het zonlicht wordt er heel anders op weerkaatst, en het lijkt zelfs een groene schijn te hebben, tussen al de kleurtjes van de daktuinen.
Ach ja, en 2021 is bijna voorbij.
En, dus 2050: hoe ziet Mechelen eruit? Ik denk dat er nog hoop is...
Chris Van der Auwera